(Grieks ἐξ, ex = uit; ὀφůαλμός, ophthalmos = oog), toestand waarbij de oogbol naar voren is verplaatst. Exophthalmus ontstaat bij ieder proces, waarbij de inhoud van de oogkas in volume toeneemt (bijv. een gezwel of een bloeding).
Exophthalmus komt verder voor als symptoom van de zgn. ziekte van Basedow*. Voor het meten van de graad van exophthalmus zijn instrumenten geconstrueerd, die men exopthalmometers noemt.Lit.: Birch Hirschfeld, A. Graefe-Saemisch, Handb. der gesamten Augenheilk. Bd. IX Abt. 1 Kap. XIII (Berlin 1930).
