Wiese (Ludwig), een verdienstelijk opvoedkundige, geboren den 30sten December 1806 te Herford in Westfalen, studeerde te Berlijn in de godgeleerdheid, wijsbegeerte en letteren en werd in 1830 leeraar aan het Friedrich-Wilhelm-gymnasium te Berlijn, in 1831 conrector aan het gymnasium te Klausthal, in 1833 prorector te Prenzlau en in 1838 professor aan het Joachimsthal’sche gymnasium te Berlijn. In 1842 en 1843 toefde hij in Italië en werd lid van het Archaeologisch Instituut te Rome. Voorts volbragt hij in 1847 eene wetenschappelijke reis door Zuid-Duitschland en in 1850 door Engeland en Schotland. In 1852 werd hij door den minister von Raumer als referent bij het ministérie van Onderwijs geplaatst en voorts met de regeling van zaken van onderwijs belast.
Na den Vrede van 1871 moest hij de schoolorganisatie in Elzas-Lotharingen op een Duitschen voet brengen. In 1875 nam hij zijn ontslag en vestigde zich te Potsdam. Hij schreef: „Deutsche Briefe über englische Erziehung (1852; 3de druk, 1877)”, — „Veränderungen und Gesetze für die höheren Schulen in Preuszen (1867— 1868, 2 dln; 2de druk, 1875)”, — „Das höhere Schulwesen in Preuszen. Historisch-statische Darstellung (1164—1873, 3 dln)”, — en „Die Bildung des Willens (1872; 3de druk, 1873);’.
