Wallich (Nathanaël), een verdienstelijk kruidkundige, geboren te Kopenhagen den 28sten Januarij 1787, studeerde aldaar in de geneeskunde en in de kruidkunde, en werd in 1807 arts bij de Deensche vestiging te Frederiksnagor in Indië en in 1815 directeur van den botanischen tuin te Calcoetta. Met Carey bezorgde hij de uitgave van Roxburgh's „Flora Indica (1820)”, waarna in zijn „Tentamen florae Nepalensis (1824—1826)” het nagenoeg nog geheel onbekende plantenrijk van Nepal werd opgenomen. In 1825 onderzocht hij de wouden in het westen van Hindostan en doorreisde in 1826—1827 Ava en Birma. Zijne geknakte gezondheid noodzaakte hem in 1828 naar Europa terug te keeren.
Derwaarts bragt hij talrijke Indische plantensoorten, welke plaats vonden in alle openbare herbaria van Europa en Amerika. Voorts leverde hij eene „List of plants from the dried specimens in the East-India Company’s Museum (1828)”. Zijn hoofdwerk is: „Plantae Asiaticae rariores (1829—1832, 3 dln met 300 platen)”. Toen hij in 1834 in Indië was teruggekeerd, zag hij zich belast met eene expeditie naar Assam, om over de theecultuur aldaar rapport uit te brengen. In 1847 echter moest hij wegens het klimaat Indië vaarwel zeggen, en hij overleed te Londen den 25sten April 1854.
