Valla

betekenis & definitie

Valla (Laurentius) of Lorenzo della Valla, een uitstekend letterkundige, geboren te Rome in 1407, legde onder de leiding van Bruni en Aurispa zich toe op de fraaije letteren en welsprekendheid en studeerde te Pavia, Milaan en Napels. Wegens zijne aanvallen op de scholastieke wijsbegeerte werd hij door de Inquisitie vervolgd, maar zag zich in 1448 door paus Nicolaas V tot pauselijk secretaris en tot kanunnik der kerk van St. Johannes in het Lateraan, en in 1450 tot hoogleeraar in de welsprekendheid benoemd. hij overleed den lsten Augustus 1457. Van zijne geschriften vermelden wij: eene Latijnsche vertaling van Heródotus (1510), Thucydides (1452) enz. en zijne „Elegantiae Latinae Sermonis (1471 en later, in 6 boeken)”. zijne „Annotationes in Novum Testamentum”, door Erasmus uitgegeven, bragten zijne regtzinnigheid in verdenking, en hij zag zich zelfs genoodzaakt, zijne gevoelens, in zijn geschrift: „De donatione Constantini” aan den dag gelegd, te herroepen. Zijne gezamenlijke werken zijn in 1543 te Basel en in 1869 door Vahlen te Weenen in het licht gegeven.