Unger. Onder dezen naam vermelden wij :
Franz Unger, een uitstekend kruidkundige en palaeontoloog, geboren den 30sten November 1800 op zijn landgoed Amthof bij Leutschach in Stiermarken, studeerde te Graz, Weenen en Praag in de geneeskunde, werd in 1830 arts te Kitzbühel in Tyrol, in 1835 hoogleeraar in de kruidkunde aan de universiteit te Graz, in 1849 professor in de plantenphysiologie te Weenen, volbragt in 1852 eene reis door het noorden van Europa en vervolgens door het Oosten, werd in 1866 emeritus, betrok daarop een landgoed bij Graz, en overleed den 13den Februarij 1870. Hij had zich aanvankelijk toegelegd op de anatomie en Physiologie der planten en schreef: „Ueber den Einflusz des Bodens auf die Vertheilung der Gewächse (1836)”, — „Ueber den Bau und das Wachsthum des Dikotyledonenstamms (1840)”, — „Ueber Krystallbildungen in den Pflanzenzellen (1840)”,— „Grundüge der Anatomie und Physiologie der Pflanzen (1846)”, — „Anatomie und Physiologie der Pflanzen (1855)”, — en „Grundlinien der Anatomie und Physiologie der Pflanzen (1866)”, — Later bepaalde hij zich bij de palaeontologie en de geschiedenis der planten en leverde: „Synopsis plantarum fossilium (1845)”, — „Chloris protogaea, Beiträge zur Flora der Vorwelt (1841—1847)”, — „Genera et species plantarum fossilium (1850)”, — „Die Urwelt in ihren verschiedenen Bildungsperioden (1851; 3de druk, 1864)”,— „Versuch einer geschichte der Pflanzenwelt (1852)”, — en „Geologie der europäischen Waldbäume (1870)”. De uitkomsten van zijne wetenschappelijke reizen heeft hij openbaar gemaakt in „Wissenschaftliche Ergebnisse einer Reise in Griechenland und den Ionischen Inseln (1862)”, — en „Die Insel Cypern (met Kotschy, 1865)”. „Belangrijk is vooral ook zijn werk: „Botanische Streifzüge auf dem Gebiete der Kulturgeschichte (1857—1867, 7 dln)”.
Friedrich Wilhelm Unger, een verdienstelijk regtsgeleerde en schrijver, geboren den 8sten April 1810 te Hannover. Hij bezocht in 1829 de universiteit te Göttingen, om zich in de regtsgeleerdheid te bekwamen, vertrok in 1831 naar München, om zich aan de schilderkunst te wijden, maar keerde weldra tot zijne studiën te Göttingen terug, waar hij in 1834 promoveerde. Daarna bekleedde hij eenige regterlijke betrekkingen, werd in 1840 privaatdocent te Göttingen, in 1845 secretaris der universiteitsbibliotheek, hield in 1858 voorlezingen over kunstgeschiedenis, werd in 1862 buitengewoon hoogleeraar en directeur der académische verzameling van schilderten, en overleed den 22sten December 1876. Hij schreef: „Geschichte der deutschen Landständen (1844, 2 dln)”, — „Die altdeutsche Gerichtsverfassung (1842)”, — „Des Richtes Stig (1847)”,— „Römisches und nationales Recht (1847)”, — voorts: „Die bildende Kunst (1858)”, — „Uebersicht der Bildhauerund Malerschulen seit Konstantin d. Gr. (1860)”, — „Die Bauten Konstantins d. Gr. am Heiligen Grab zu Jerusalem (1873)”, — „Correggio in seinen Beziehungen zum Humanismus (1863)”, — en „Göttingen und die Georgia Augusta (1861)”.
Joseph Unger, een verdienstelijk Oostenrijksch regtsgeleerde en staatsman, geboren te Weenen den 2den Julij 1828. Hij studeerde aldaar en vestigde er zich in 1852 als privaatdocent, vertrok in 1853 als buitengewoon hoogleeraar in het Burgerlijk regt naar Praag en werd in 1867 beroepen te Weenen. Hij is lid van het Heerenhuis voor levenslang en behoorde van 1871 tot 1879 tot het ministérie Auersperg als minister zonder portefeuille, terwijl hij vooral schitterde door zijn talent als redenaar. Hij schreef: „System des österreichischen allgemeinen Privatrechts (1856— 1859; 4de druk, 1876)”, — „Die Ehe in ihrer welthistorischen Entwickelung (1850)”, — „Ueber die wissenschaftliche Behandlung des österreichischen gemeinen Privatrechts (1853)”, — „Entwurf eines bürgerlichen Gesetzbuchs für das Königreich Sachsen (1853)”, — „Die rechte Natur der Inhaberpapiere (1857)”, — „Der Verlassenschaftsabhandlung in Oesterreich (1862)”, — „Zur Reform der Wiener Universität (1865)”, — en „Die Verträge zu Gunsten Dritter (1869)”.
William Unger, een uitstekend graveur en een zoon van den voorlaatste. Hij werd geboren te Hannover in September 1827, bezocht in 1854 de académie te Düsseldorf, in 1857 het atelier van Thäter te München, keerde in 1860 terug naar Düsseldorf en vertrok in 1865 naar Leipzig en vervolgens naar Weimar. Voor het „Zeitschrift für bildende Kunst” leverde hij etsen naar stukken van het muséum te Brunswijk, begaf zich in 1869 met een dergelijk doel naar Cassel en vertoefde gedurende den winter van 1871 op 1872 in ons Vaderland, waarna hij zich te Weenen vestigde. Groot is het aantal zijner gravures, en vooral ook heeft hij voortreffelijke bladen geleverd naar schilderijen van Rembrandt en Frans Hals. Vermaard is zijne „Franz Hals-Gallerie” met een tekst van Vosmaer, terwijl voorts het Trippenhuis te Amsterdam en de muséa te Cassel, Pesth, Weenen enz. hem stof hebben geleverd voor een voortreffelijken arbeid.
