Tranen worden afgescheiden door de druifvormige traanklier, welke in den buitensten ooghoek eenigzins naar boven gelegen is (zie a in bijgaande afbeelding). Deze klier ontlast haar vocht door omstreeks tien kanaaltjes, De alzoo gestorte tranen verspreiden zich snel tusschen de oogleden en den oogappel, waartoe de beweging van het ooglid medewerkt, bevochtigen den oogappel en vioeijen weg in den binnensten ooghoek, door twee kleine gaten, de traanpunten genaamd.
Men kan met het bloote oog in den binnensten ooghoek zoowel op het onderste als op het bovenste ooglid eene kleine verhevenheid opmerken, en op elke van deze bevindt zich een traanpunt. De kleine openingen loopen uit in kleine kanaaltjes (c, c), welke zich vereenigen en uitkomen in den tranenzak, tusschen het oog en den neus gelegen (d), welke wederom uitkomt in het traankanaal (b), dat zich in de neusholte uitstort. De tranen loopen alzoo van de oogen naar den neus; vandaar dat bij het schreijen de neus vochtig wordt. De scheikundige bestanddeelen der tranen komen vrij wel overeen met die der bloedwei; zij bestaan uit water, zouten, welke daaraan een zilten smaak geven en kleine hoeveelheden slijm en eiwit. Zij zijn voorts helder en kleurloos. Onophoudelijk worden zij in geringe hoeveelheid afgescheiden, maar die hoeveelheid neemt aanmerkelijk toe, zoodra de zenuwen geprikkeld worden, welke met de traanklieren in verband staan. Die prikkeling kan van de hersenen uitgaan bij droefheid, teleurstelling, ergernis enz., en ook wel ontstaan door reflexie, afkomstig van het slijmvlies van den neus, alsmede van het oog, bijv. wanneer het bindvlies geprikkeld wordt door een of ander voorwerp, dat in het oog is geraakt. Tranen zijn van het hoogste belang voor het oog, daar zij den oogappel steeds zuiver en vochtig houden.
