Taillandier

betekenis & definitie

Taillandier (Saint René, eigenlijk René Gaspard Emeste), een verdienstelijk Fransch schrijver, geboren te Parijs den 16den December 1817, studeerde aldaar en te Heidelberg in de regten, alsmede in de wijsbegeerte en fraaije letteren, werd in 1841 hoogleeraar aan de Faculté des lettres te Straatsburg, in 1843 in de Fransche letterkunde te Montpellier, in 1843 aan de Sorbonne, in 1870 secretaris-generaal bij het ministérie van Onderwijs, in 1873 lid der Académie en is thans als plaatsvervanger van Saint-Marc Girardin werkzaam aan het Collége de France. Met goed gevolg heeft hij zijne krachten gewijd aan de taak, zijne landgenooten bekend te maken met de geschiedenis en de letterkundige voortbrengselen der Duitschers. Van zijne geschriften noemen wij: „Scot Erigène et la philosophie scolastique (1843; 2de druk 1877)”, — „Histoire de la jenne Allemagne (1849)”, — „Etudes sur la révolution en Allemagne (1853, 2 dln)”, — „Allemagne et Russie (1856)”, — „Histoire et philosophie religieuse (1860)”, — „Ecrivains et poétes modernes (1861)”, — „La comtesse d’Albany (1862)”, — „Maurice de Saxe, étude historique (1865)”, — „Tchèques et Magyars (1869)”, — „Drames et romans de la vie littéraire (1870)”, — „Le général Philippe de Ségur (1875)”, — en „Dix ans de l’histoire d’Allemagne (1875)”. Ook leverde hij onderscheidene vertalingen uit het Hoogduitsch en vele opstellen in de „Revue des Deux Mondes”.