Rewbell (Jean Baptiste), een der ijverigste omwentelingsmannen in Frankrijk in het laatst der voorgaande eeuw, geboren te Colmar den 8sten October 1747, was bij het uitbarsten der Revolutie advocaat bij het hooggeregtshof in den Elzas. In 1789 werd hij door den derden stand afgevaardigd naar de Nationale Vergadering en schaarde zich hier aan de zijde der republikeinen. Nadat hij eenigen tijd als secretaris-generaal in het departement Haut-Rhin was werkzaam geweest, zag hij zich gekozen tot lid der Nationale Conventie en trad er op als een heftig vijand der aristocraten.
Gedurende het procés des Konings, wiens veroordeeling hij in een brief goedkeurde, bevond hij zich als vertegenwoordiger van het Fransche volk te Mainz en werd vandaar opgeroepen, om zich tegen eene beschuldiging van geldafpersing te verdedigen. Gedurende het Schrikbewind bevond hij zich buiten Parijs, doch na den val van Robespierre trad hij op tegen de Jacobijnen, werd lid van het Comité du salut public, bragt onder den bijstand van Sièves den vrede met Holland tot stand, en werd den lsten November 1795 lid en daarna eerste president van het Directoire. In 1799 trad hij door het lot uit dit ligchaam en werd lid van den Raad der Ouden, maar keerde weldra tot het ambteloos leven terug, en overleed den 23sten November 1807.
