Peucer (Kasper), een geleerde der 16de eeuw, geboren te Bautzen den 6den Januarij 1525, studeerde te Wittenberg in de geneeskunde, voorts onder de leiding van Melanchthon, met wiens dochter hij in het huwelijk trad, in de oude letteren, werd er in 1554 hoogleeraar in de wiskunde, in 1560 in de geneeskunde, en zag zich tevens benoemd tot lijfarts van den Keurvorst en tot rector der universiteit.
Als het hoofd der school van Melanchthon, welke tot het Calvinismus overhelde, werd hij in 1574 op last van den Keurvorst in hechtenis genomen en 12 jaar gevangen gehouden, omdat geene bedreigingen hem konden bewegen, zijne overtuiging te laten varen. Eindelijk werd hij op voorspraak van Agnes von Anhalt, de tweede gemalin van den Keurvorst, op vrije voeten gesteld, trad als lijfarts in dienst van den vorst von Anhalt en overleed te Dessau den 25sten September 1602. Van zijne talrijke geschriften noemen wij: „Commentarius de praecipuis divinationum generibus (1553 en later)”, — en „Elementa doctrinae sphaericae (1551)”, — Ook gaf hij brieven van Melanchthon in het licht.
