Mitscherlich. (Eilhard), een verdienstelijk Duitsch scheikundige, geboren den 2den Januarij 1794 te Neuende bij Jever, wijdde zich te Heidelberg, Parijs en Göttingen aan de studie der geschiedenis, letterkunde en Oostersche talen, alsmede aan de natuur- en geneeskunde, doch sedert 1818 te Berlijn uitsluitend aan de scheikunde. In die dagen deed hij de belangrijke ontdekking van het isomorphismus, die zoowel op de scheials op de delfstofkunde een grooten invloed had. Op raad van Berzelius zette hij te Stokholm zijne studiën voort en hield zich hier vooral bezig met de vervaardiging van kunstmatige delfstoffen. In 1821 werd hij hoogleeraar in de scheikunde aan de universiteit te Berlijn en ontdekte er den dubbelen kristalvorm van zwavel (dimorphismus).
De door hem aangebragte verbeteringen aan den reflexiegoniometer stelden hem voorts in staat, om aan de kristallen de ongelijke verandering der hoeken door warmte waar te nemen. Zijne nasporingen over de verbindingen van benzine en over de aethervorming leidden hem tot theoretische onderzoekingen en tot de contact-theorie, welke echter geen licht verspreidde. Hij overleed te Berlijn den 28sten Augustus 1863. Zijn voornaamste geschrift is het: „Lehrbuch der Chemie (1829—1835, 2 dln; 4de druk, 1844—1848)”. Na zijn dood verscheen het boek: „Die vulkanische Erscheinungen in der Eifel und über die Metamorphose der Gesteine durch erhöhte Temperatur (1845)”.
