Ligny, een Belgisch dorp in de provincie Namen, is vermaard door den slag van 16 Junij 1815. Napoleon was bij het openen van den veldtogt van dat jaar het eerst opgetrokken tegen Blücher. Deze had met Wellington vastgesteld, dat bij de nadering der Franschen het Britsch-Brunswijksch-Nederlandsche leger zich bij Quatre-Bras, 2 uur gaans van den linker vleugel der Pruissen, zou concentreren. Napoleon, die deze bedoeling begreep, had den 15den Junij de Pruissische voorhoede bij Charleroi aangetast en tot terugtrekken gedwongen en Wellington in den waan gebragt, dat de aanval der hoofdmagt tegen hem gerigt was, zoodat de Engelschen op hunne plaats bleven, hoe dringend ook door Blücher uitgenoodigd om op te rukken. Eerst tegen middernacht, toen hij het plan van den Keizer doorzag, deed Wellington zijne armee naar Quatre Bras vertrekken.
Blücher had in den nacht van den 15den op den 16den drie korpsen doen bijeenrukken, terwijl dat van von Bülow zich in den omtrek van Luik bevond. Hij plaatste zich tusschen St. Amand en Sombref en was van voornemen, zich in het bezit van deze dorpen, alsmede van Ligny en Bry te handhaven. Napoleon zond Ney naar Quatre-Bras, om elke ondersteuning van de Pruissen door de Engelschen te verhinderen. Erlon moest zich voorts met het eerste korps achter hen, bij Frasnes, plaatsen, om naar omstandigheden hem te ondersteunen of het Pruissische leger te helpen bestrijden. Den 16den Junij eerst tegen 10 uur begon Napoleon zijne strijdkrachten te regelen, doch de aanval werd nog 5 uren vertraagd, ’tgeen niet weinig medewerkte tot de nederlaag bij Waterloo. Napoleon leed voor de eerste maal aan eene zekere besluiteloosheid; — hij vertrouwde, zooals hij zelf verzekerd heeft, niet langer op zijn voorspoed. Omstreeks te half vier des namiddags nam de slag een aanvang.
Terwijl Grouchy met de kavallerie den linker vleugel der Pruissen bezig hield, deed Vandamme een aanval op het dorp St. Amand, hetwelk bij herhaling veroverd en verloren werd en ten slotte gedeeltelijk in handen der Franschen bleef. Niet minder hardnekkig verdedigden de Pruissen het dorp Ligny tegen Gérard, zoodat Napoleon te 5 uur de gardes derwaarts liet oprukken. Doch ook nu ging een kostbare tijd verloren, omdat hij het korps van Erlon, dat zich in den rug vertoonde, voor Engelschen hield. Toen eindelijk de gardes Ligny bereikten, juist toen Blücher de reserve vandaar naar St. Amand had doen trekken, moesten de Pruissen voor de overmagt wijken.
De kurassiers van Milhaud en de rijdende artillerie veroverden Ligny, en er was eene bres, gemaakt in het Pruissische centrum. Blücher spande alle krachten in tot een wanhopigen tegenstand en plaatste zelf zich aan het hoofd der kavallerie, doch zijn paard werd onder hem gedood en de Franschen snelden den aanvoerder voorbij, waarna deze door zijn adjudant Nostitz uit het gedrang geholpen werd. Nu nam, door den invallenden nacht begunstigd, de aftogt een aanvang, niet in de rigting van de Rijn, maar volgens het schrandere plan van Gneisenau naar de zijde van Wellington, — eene beweging, die den slag bij Waterloo besliste. Napoleon had door zijn vertraagden aanval zich van den vereischten tijd beroofd om het Pruissische leger te vernietigen; het werd niet eens met kracht vervolgd. Grouchy ontving eerst op den middag van den 17den Junij daartoe het bevel. Men was inmiddels het spoor der Pruissen bijster geraakt en deze konden reeds 2 dagen na eene nederlaag, die 20000 man had gekost, eene schitterende overwinning behalen.
