Lemures (Maniae, Larvae) noemden de Ouden zielen van afgestorvenen, vooral zoodanige, die de menschen plaagden of benadeelden. Zij verschenen des nachts, weshalve men hen nachtgeesten of zwarte geesten heette. Om hen uit hunne woningen te verbannen, werden den 9den 11den en 13den Mei des nachts feesten gevierd, lemuria, lemuralia of remuria genaamd.
De vader des gezins begaf zich dan om middernacht barrevoets naar eene bron, reinigde zijne handen, keerde terug, nam zwarte boonen in den mond en wierp deze, zonder om te zien, tot negenmaal toe over het hoofd, telkens met de woorden: „Haec ego mitto; his fabis me meosque redimo (Dit zend ik u; met deze boonen koop ik mij en de mijnen los)”. Daarop reinigde hij nogmaals zijne handen, sloeg op een koperen bekken en sprak negenmaal op smeekenden toon: „Manes exite paterni (Gaat uit, zielen der voorvaderen)”. Nu kon hij zich omkeeren, en daarmede was de plegtigheid afgeloopen. — Omtrent Lemures (Spookdieren) raadplege men het artikel Aap.
