Lafont (Charles Philippe), een vermaard vioolspeler, geboren te Parijs den 1sten December 1781, ontving reeds vroeg van zijn oom Bertheaume onderwijs in het vioolspel en deed met hem bereids in 1792 eene kunstreis door Duitschland. Voorts genoot hij onderwijs van Kreutzer, Navoigille, Berton en Bode, terwijl hij zich tevens oefende in het zingen en op concerten als zanger optrad. Nadat hij in 1801 eene kunstreis door de Nederlanden volbragt had, was hij in 1805 en 1806 op eene loffelijke wijze werkzaam aan de concerten van de Groote Opera en van het Théâtre Olympique. Daarna begaf hij zich weder op reis en bezocht Petersburg, waar keizer Alexander hem in 1808 tot eersten soloviolist benoemde.
In die betrekking bezocht hij in 1812 Italië, waar hij te Milaan Paganini aantrof, voor wien hij echter in een wedstrijd de vlag moest strijken. In 1815 legde hij zijne betrekking te Petersburg neêr en ging weder naar Parijs, waar hij als eerste violist geplaatst werd bij de kamermuziek van Lodewijk XVIII en later den titel ontving van accompagnateur der hertogin van Berri. In 1831 bezocht hij met Henri Herz bij herhaling een gedeelte van Duitschland, volbragt vervolgens nog verscheidene kunstreizen, doch werd den 14den Augustus 1839 op een togt van Bagnères de Bigorre naar Tarbes bij het omvallen der diligence zoo erg gewond, dat hij binnen slechts weinige minuten overleed. Zijn spel was verwonderlijk schoon en onderscheidde zich door stoutheid, eenvoudigheid, en bevalligheid, en ook zijne compositiën worden zeer geroemd.
