Lachaussée (Pierre Claude Nivelle de), een Fransch tooneeldichter, geboren te Parijs in 1692, trad als dichter op, toen Lamotte zijne stelling verkondigd had over het onnoodige der versificatie in het treurspel en de ode, — en wèl met een: „Epître de Clio à M. de Berci”, die naast eenige algemeene waarheden vele onbekookte uitvallen bevatte. Op 40-jarigen leeftijd kwam hij toevallig tot het schrijven van tooneelstukken. De tooneelspeelster Quinault meende het onderwerp te hebben gevonden voor een roerend stuk, en nadat zij de bewerking daarvan vruchteloos gevraagd had aan Voltaire, droeg zij die op aan Lachaussée. Deze schreef nu in 1755: „Le préjugé à la mode”, waardoor hij de schepper werd der comedie larmoyante.
Hij meende voorts ook voor het treurspel berekend te wezen en vervaardigde: „Maximien (1738)”, dat echter geen bijval vond. Van zijne blijspelen zijn: „Ecole des mères”, — „La gouvernante”, — en „Amour pour amour” de beste. Opmerkelijk is voorts zijn treurspel: „Mélanide (1741)”. Hij werd in 1736 lid der Académie, en overleed den 14den Maart 1754. Eene gezamenlijke uitgave zijner werken is verschenen in 5 deelen in 1762.
