Kalckreuth (Friedrich Adolf, graaf von), een Pruissisch veldmaarschalk, werd geboren te Sottershausen bij Sangerhausen den 22sten Februarij 1737, ontving zijne opleiding op eene kostschool te Berlijn, trad in 1752 in dienst, was spoedig officier en zag zich in 1758 benoemd tot adjudant van prins Heinrich. Wegens zijne uitstekende diensten bij Freiberg (1762) benoemde Frederik de Groote hem tot majoor. Als kolonel nam hij deel aan den Beijerschen Successie-oorlog; als generaal trok hij in 1787 naar Nederland en werd in 1790 luitenant-generaal, nadat hij 2 jaar te voren in den gravenstand was opgenomen. In den strijd tegen Frankrijk onderscheidde hij zich door moed en bekwaamheid, belegerde Mainz en dwong deze vesting tot de overgave.
Ook droeg hij niet weinig bij tot de overwinningen bij Kaiserslautern (zie aldaar), verjoeg de Franschen uit Zweibrücken en rukte voorwaarts tot Saarlouis. Toen de Oostenrijkers het verlies van Trier aan de Pruissen toeschreven, toonde hij aan, dat die vesting niet tot de Pruissische defensielinie behoorde, dat hij niet te min ter hulp was gesneld, maar geene redding had kunnen aanbrengen, omdat de Oostenrijkers te spoedig waren afgetrokken. Na den Vrede van Basel (1795) werd hij belast met het opperbevel in Pommeren, en in Mei 1806 ontving hij de benoeming tot gouverneur van Thorn en Dantzig en tot generaal der kavallerie. In het najaar voerde hij bevel over 2 divisiën, die echter bij den slag van Auerstadt in reserve bleven; toen hij namelijk gereed stond om aan te vallen, werd bevel gegeven tot den aftogt. In 1807 verdedigde hij Dantzig op eene loffelijke wijze, bedong eene eervolle capitulatie en werd benoemd tot veldmaarschalk, waarna hij 'den Vrede van Tilsit hielp sluiten. In 1810 werd hij gouverneur van Berlijn en begaf zich op last des Konings naar Parijs, om Napoleon ter gelegenheid van zijn huwelijk geluk te wenschen. Later was hij gouverneur van Breslau, daarna weder van Berlijn, en overleed aldaar den lOden Junij 1814. H{j bezat groote gaven, was zeer geestig en liet belangrijke gedenkschriften achter, die echter uitsluitend voor zijne nabestaanden gedrukt zijn. — Een zijner zonen, graaf Friedrich von Kalckreuth, schreef „Dramatische Dichtungen (1825)”, en een neef van dezen, graaf Stanislaus von Kalckreuth is een verdienstelijk landschapschilder en directeur van de schilderacadémie te Weimar.
