Iselin (Isaak), een verdienstelijk schrijver over onderwerpen van wijsgeerigen aard, was de zoon van Jakob Christoph Iselin (geboren te Basel in 1681 en aldaar overleden als hoogleeraar in de godgeleerdheid in 1737). Hij aanschouwde het levenslicht den 17den Maart 1728, studeerde in de regten te Göttingen, promoveerde daar ter plaatse en begaf zich vervolgens op reis. Na zijn terugkeer in zijne geboortestad werd hij in 1754 lid van den Grooten Raad en in 1756 secretaris van dezen, in welke betrekking hij met grooten ijver werkzaam was.
Hij overleed te Basel den 15den Junij 1782. Zijn voornaamste geschrift is: „Geschichte der Menschheit(1764— 1770, 2 dln)”. Voorts hebben wij van hem: „Vermischte philosophische Schriften (1770, 2 dln)”, — en „Ephemeriden der Menschheit (1776—1782, 7 dln)”, voortgezet door R. Z. Becker tot 1786.
