Hrabanus Maurus, een beroemd geleerde uit den tijd van Karel de Groote, werd geboren te Mainz, ontving zijne opleiding in het klooster der Benedictijnen te Fulda en begaf zich vervolgens naar Tours om er onder de leiding van Alcuinus zijne studiën te voleindigen. Na zijn terugkeer in 804 stichtte h|j eene kloosterboekerij en de eerste openbare kloosterschool in Duitschland, waar onderscheidene uitstekende mannen, zooals Walafried, Strabo, Otfried enz., hunne opleiding ontvingen. Na vele wederwaardigheden werd hij in 822 tot abt van Fulda gewijd, bekleedde gedurende 20 jaren deze waardigheid en zag vruchten van de door hem gestichte school. Geërgerd door de kerkelijke twisten van zijn tijd, legde hij in 842 z|jn ambt neder, om zijne overige levensdagen in kalmte door te brengen.
Koning Lodewijk de Duitscher benoemde hem echter in 847 tot aartsbisschop van Mainz, waarna hij als zoodanig in 856 te Winkel in de Rheingau overleed. Hij wordt met regt de leermeester van het Duitsche volk genoemd. Vooral beijverde hij zich, de Duitsche Kerk tegen den verderfelijken invloed van Rome te beveiligen, weshalve hij al zijne krachten inspande om verlichting en beschaving te bevorderen. Om Bijbelkennis te vermeerderen, spoorde hij zijne landgenooten krachtig aan tot beoefening der Grieksche taal. Inzonderheid echter zocht hij het Duitsch te beschaven en verlangde, dat de kerkelijke leerredenen in het Duitsch zouden gehouden worden. Voorts vervaardigde hij een LatijnschDuitsch woordenboek met het oog op den Bijbel. Dit werk, voor de beoefening van het oud-Duitsch hoogst merkwaardig, is meermalen gedrukt. Zijne overige geschriften, meerendeels van godgeleerden inhoud, zijn door Calvonerius (1627, 6 dln) in het licht gegeven.
