Henriquel Dupont, Louis Pierre Henriquel genaamd, een verdienstelijk Fransch graveur, geboren te Parijs den 13den Junij 1797, werd op 15 jarigen leeftijd een leerling van den schilder Guérin, doch bepaalde zich na 3 jaar bij de graveerkunst en genoot het onderrigt van Bervic. In 1818 opende hij een atelier en leverde kleine gravures voor uitgevers , alsmede platen voor het prachtwerk van Laurent „Le Musée Royal.” Voorts gaf hij blijken van ongemeene kunstvaardigheid op de tentoonstelling van 1822, waar hij eene gravure bragt naar eene schilderij van van Dijck: „Eene dame met hare dochter.” Later echter werkte hij naar schilderijen van nieuwere Fransche meesters. Tot zijne uitmuntende gravures behooren: „De afstand van Gustaaf Wasa (1831)” naar Hersent, — „Cromwell bij de doodkist van Karel I (1833)” naar Paul Delaroche, — „Lord Strafford, ter strafplaats geleid (1840)” naar denzelfden, — en de Christus Consolator (1842)” naar Ary Scheffer.
Voortreffelijk is ook zijne gravure naar „L’hémicycle des beaux arts” van Paul Delaroche, benevens de „Begrafenis van Christus” en „Het te vondeling-leggen van Mozes” naar stukken van laatstgenoemden schilder. Henriquel-Dupont werd in 1849 lid der Académie en ontving op de wereldtentoonstelling van 1855 de groote eere-medaille'
