Hakluyt (Richard), een beroemd Engelsch aardrijkskundige, geboren te Londen in 1553, wijdde zich reeds vroeg aan de studie der ontdekkingsreizen en zette ze voort te Oxford. Weldra zag hij zich benoemd tot professor in de kosmographie en zorgde, dat op de scholen globes en dergelijke leermiddelen gebruikt werden. Handelsvereenigingen vroegen zijn raad bij het uitzenden van expeditiën, en toen hij in 1584 als kapellaan van den gezant Stafford te Parijs vertoefde, gaf hij op zijne kosten het handschrift van Laudonnière in het licht, bevattende de geschiedenis der ontdekking van Florida. Naar Engeland teruggekeerd en door Raleigh ondersteund, verzamelde hij stof voor eene geschiedenis van de zeetogten der Engelschen en deed verslag van 200 reizen in het werk, getiteld: „The principal navigations, voyages and discoveries of the English nation (1559; 1598—1600, 3 dln; 1809—1812, 5 dln)”.
Daarin heeft men een groot aantal berigten, welke anders misschien waren verloren gegaan. Een vervolg op dat werk vormde het boek: „A selection of curious, rare and early voyages and histories of interesting discoveries etc. (1812)”. Hij overleed den 23sten October 1616. De Hakluyt-society, in 1846 gesticht met het doel om eene nieuwe uitgave van alle oudere reisbeschrijvingen te bezorgen, is naar hem genoemd.
