Guglielmi (Piétro), een verdienstelijk Italiaansch componist, geboren te Massa-Carrara in Mei 1727, werd eerst door zijn vader in de muziek onderwezen en oefende zich vervolgens aan het Conservatorio de Loreto te Napels onder de leiding van Durante. Op. 27-jarigen leeftijd begon hij opera's te schrijven, en weldra verlangden alle Italiaansche schouwburgen zijne voortbrengselen; in 1763 ging hij als keurvorstelijk kapelmeester naar Dresden, waar hij eenige jaren vertoefde, vervolgens naar Brunswijk, en in 1772 voor een tijd van 5 jaar naar Londen.
In 1777 keerde hij naar Napels terug en vond er Cimarosa en Paésiëllo in het bezit der gunst van het publiek. Weldra trad hij met gelukkig gevolg als hun mededinger op. Nadat hij een groot aantal opera’s geschreven had, werd hij in 1793 kapelmeester van de St. Pieterskerk te Rome, en overleed den 19den November 1804. Men beweert, dat hij, behalve eene menigte kerken kamermuziek, ongeveer 200 stukken voor den schouwburg heeft gecomponeerd. Tot zijne beste opera’s behooren: „I due gemelli", — „I viaggiatori", — „La serva inamorata”, — „I Fratelli Pappa Mosca”, — „La pastorella nobile", — „La bella pescatrice”, — „Didone”, — en „Enea e Lavinia”. — Ook zijne zonen Piétro Carlo en Giacomo hebben op het gebied der muziek een goeden naam verworven.
