Gerobulus (Johannes), eigenlijk Oudraadt, een Nederlandsch godgeleerde, geboren te ’s Hage in 1540, was een der eerste verkondigers van de Hervormde leer in ons Vaderland. in 1566 predikte hij te Delft, maar moest de wijk nemen naar Einden, waar hij conrector werd. in 1573 was hij echter scriba der Zuid-Hollandsche Synode en zag zich kort daarna beroepen te Vlissingen. Hier werden maatregelen van kerkelijke tucht op hem toegepast, omdat hij zich aan een gastmaal was te buiten gegaan, en hij vertrok in 1586 als predikant eerst naar Harlingen en toen naar Deventer. Toen echter in 1587 laatstgenoemde stad door Stanley verraden werd, verloor hij al zijne bezittingen, en deed eene vruchtelooze reis naar Engeland, om van Koningin Elizabeth daarvoor schadevergoeding te vragen.
Hij werd voorts in 1587 predikant te Harderwijk, en in 1590 te Utrecht, en bragt hier zware beschuldigingen in tegen Gerardus Blochoven wegens afwijking van de leer, waardoor groote verdeeldheid ontstond. Ook was hij veldprediker in het leger van prins Maurits, en overleed te Utrecht den 14den Februarij 1606. Van zijne geschriften noemen wij: „Verklaring van Job door Beza, uit het Latijn in het Nederduitsch overgezet (1600)”, — „Kalender om den Bijbel te lezen, uit het Latijn van Andréas Hyperius (1600)”, — „Waaragtig verhaal van den staat der gereformeerde Kerke, die den zoone Gods binnen Utrecht door ’t Evangelium vergadert wort enz. (1603)”, •— en „Bericht voor de kranken (1616)”.
