Felsing (Jacob), Hofgraveur en professor te Darmstadt, een uitstekend Duitsch kunstenaar, werd in 1802 te Darmstadt geboren. Nadat hij onderwijs in de graveerkunst ontvangen had van zijn vader, ging hij op 20jarigen leeftijd op kosten van den Groot-Hertog naar Milaan, en vervolgens naar Florence, waar hij eene gravure vervaardigde naar de schilderij van Carlo Dolce „Christus op den Olijfberg”. Deze bezorgde hem den hoogsten prijs van de Académie te Milaan. Daarna vervaardigde hij eene teekening van de beroemde „Madonna di San-Francesco” van Sarto, en begon te Rome aan eene gravure naar dit stuk.
Zijn verblijf in laatstgenoemde stad en te Napels maakte hij echter hoofdzakelijk dienstbaar aan de beschouwing der kunstverzamelingen en der natuur. Deze bragt hem tot eene losse behandeling der graveerstift, terwijl zijn omgang met Toschi te Parma hem behoedde voor het gevaar, om den strengen stijl te verlaten. De Académie te Florence benoemde hem tot hoogleeraar. In 1832 keerde Felsing naar Darmstadt terug, en zijn eerste werk was eene gravure naar den „Vioolspeler” van Rafaël uit de gallerij-Sciarra te Rome. Daarop volgde „Het meisje aan den waterput” van Bendemann. Hij volbragt wetenschappelijke reizen naar Parijs en München, knoopte er betrekkingen aan met de voornaamste kunstenaars, en graveerde na zijne terugkomst eene „Heilige Familie” naar Overbeck. Daarna wijdde hij zijne talenten aan stukken der Düsseldorfsche school, — aan „De heilige Genovéva” van Steinbrück, — aan „Mozes als vondeling” van Köhler, — aan „De heilige Catherina” van Mücke, — en „De Loreley” van Sohn. Hij is lid van de kunst-académiën te Milaan, te Berlijn en te Petersburg, en één der 10 buitenlandsche leden-kunstenaars van het Instituut te Parijs. — Zijn broeder Johann Heinrich Felsing, desgelijks in de graveerkunst ervaren, is in het bezit eener drukkerij van houtgravures te Darmstadt, en heeft aan deze kunst eene zeldzame volkomenheid weten te geven.
