Feijo (Diégo Antonio), regent van Brazilië, geboren te Itoe in de Braziliaansche provincie San-Paolo, wijdde zich op het Bisschoppelijk seminarium aan de studie der godgeleerdheid, werd priester en onderscheidde zich door zijne welsprekendheid als kanselredenaar. In 1821 door de provincie San-Paolo naar de Cortes-vergadering te Lissabon afgevaardigd, zocht hij er door heimelijke bemoeijingen de onafhankelijkheid van zijn vaderland te verwerven. Na den afval van Brazilië (1822) hield hij zich eerst te Lissabon schuil, vlugtte toen naar Londen, en keerde in 1823 naar zijn vaderland terug. Zijne Democratische gevoelens maakten hem aldaar verdacht, doch hij werd er in 1826 lid van de eerste Wetgevende Vergadering en trad op als een invloedrijke leider zijner partij.
Hij werkte mede tot den val van dom Pedro, en werd na de revolutie van 7 April 1831 minister van Justitie en zoo niet in naam, dan toch in werkelijkheid voorzitter van den ministerraad. Met krachtige hand bedwong hij nu den mede door hem zelven verwekten storm der omwenteling, doordien hij het oproerig leger wegzond en eene nationale garde organiseerde. Hij voerde eene zeldzame heerschappij over de Kamer van Vertegenwoordigers, doch toen zij een door hem verlangd crediet beperkte, nam hij in 1832 zijn ontslag als minister. In 1833 werd hij echter tot lid van den Senaat gekozen, in 1834 door de regéring tot bisschop van Marianna benoemd, en in 1834 als eerste regent van Brazilië voor den tijd van 4 jaar aan het hoofd van den Senaat geplaatst. Weldra evenwel had hij te worstelen met eene hevige oppositie, welke hier en daar tot een oproer oversloeg, toen hij in 1836 de persdelicten, vroeger door gezworenen behandeld, naar eene door de regéring ingestelde regtbank verwees. Dientengevolge legde hij in 1837 zijne betrekking neder, nadat hij den senator dom Pedro Araujo de Lima tot rijksminister benoemd had, waarna hij in zijne geboorteplaats een ambteloos leven leidde. Toch stelde hij zich in 1842 aan het hoofd van een opstand in San-Paolo, en moest, nadat het gedempt was, als beschuldigde voor de vergadering van senatoren verschijnen.
