Favart (Charles Simon), een Fransch opera- en blijspeldichter, werd geboren te Parijs den 13den November 1710. Nadat hij op jeugdigen leeftijd door zijn gedicht: „La France délivrée par la Pucelle d’Orléans” in de Jeux floraux den eereprijs verworven had, koos hij de letterkundige loopbaan en schreef blijspelen voor de kleinere schouwburgen, — vooral voor de Opéra comique te Parijs. In 1745 trad hij in het huwelijk met eene zangeres van laatstgenoemden schouwburg, met Marie Justine Bénédicte Duronceray, geboren te Avignon den 15den Junij 1727 en zelve schrijfster van eenige tooneelstukken, onder anderen van „Annette et Lubin”. Zij was de eerste, die landmeisjes enz. niet in het gewaad van hofdames, maar in hare eigenaardige kleeding deed optreden.
Nadat de Opéra Comique in 1745 was opgeheven, vergezelde Favart als tooneeldirecteur den maarschalk van Saksen op zijne veldtogten in Vlaanderen. Zijne vrouw, die weinig geneigdheid betoonde, om zich naar de wenschen van den maarschalk te voegen, werd door dezen in een klooster gestoken, waar zij geruimen tijd bleef opgesloten. Eindelijk keerde zij met haren man naar Parijs terug, waar zij geplaatst werd bij de Italiaansche opéra, terwijl Favart bij voortduring opera’s schreef, waarbij hij wel eens door zijne vrouw en door den abbé Voisenon geholpen werd. Tot zijne beste stukken behooren: „Le coq du village”, — „La fille mal gardée”, — en „Ninette à la cour”, — en zijn voortreffelijkst blijspel is „L’Anglais à Bordeaux”. Zijne echtgenoote overleed den 22sten April 1772, en hij zelf den 12den Mei 1792. Beider gezamenlijke werken zijn in het licht verschenen onder den titel: „Théâtre de monsieur et madame Fanart (1763—1772, 10 dln)”. — Ook hun zoon Charles Nicolas Fanart, geboren in 1749 en overleden in 1806, heeft eenige goede stukken geschreven, maar meer roem verworven als zanger aan het Théâtre Italien.
