Emulsio noemt men een geneesmiddel, dat zich in de gedaante van eene melkwitte vloeistof vertoont en verkregen wordt door het wrijven of schudden van olie- of harsachtige zelfstandigheden, welke in water onoplosbaar zijn, in water en een slijmerig bindmiddel.
Door den invloed van dit laatste blijven de olie- of harsbolletjes in het water zweven, evenals boterbolletjes in melk. Men neemt daartoe zaden, die eene vette olie benevens eiwit, suiker en slijm bevatten, zooals amandelzaad, papaverzaad, hennepzaad enz., en wrijft deze totdat er een fijn deeg ontstaat, waaraan men eene zekere hoeveelheid water toevoegt; zoo ontstaat de bekende amandelmelk of orgeade. Of men neemt hars of eene vette olie, die men door toevoeging van suiker, eijerdojer, Arabische gom enz. bij aanhoudend wrijven allengs met water verbindt. Hierdoor bekomt men eene hars-emulsie, eene olie-emulsie of eene was-emulsie. Bij eene emulsie voegt men dikwijls andere zelfstandigheden, die echter niet tot de geestrijke of tot de zuren mogen behooren, omdat deze haar ontbinden.
De zaad-emulsies worden gewoonlijk gebruikt, om prikkels weg te nemen, die reeds in het ligchaam aanwezig zijn of er door een voorgeschreven geneesmiddel veroorzaakt kunnen worden. Bij ontsteking der spijsvertéringswerktuigen, bij buikloop en bij een geprikkelden toestand der ademhalingswerktuigen enz. komt eene emulsie zeer te pas. Intusschen kan men van haar niet veel heil verwachten, wanneer zij niet in aanraking komt met de aangetaste deelen. Behalve in de melk heeft men eene natuurlijke emulsie van het dierlijk organismus in den chyl (zie aldaar), een sap, hetwelk uit eiwitstof, vet enz. bestaat en in de darmen uit de spijsbrij afgescheiden wordt.
