Echeverria (Estéban), een der meest-gevierde dichters van Spaansch Amerika, werd geboren te Buénos Ayres in 1809 en overleed in ballingschap te Montevidéo in 1851. Op 20-jarigen leeftijd gaf hij reeds een bundel gedichten uit, ging vervolgens naar Frankrijk en was bij zijn terugkeer in Amerika in geestdrift ontstoken door de denkbeelden van Byron en Lamartine. Zijn eerste groote gedicht „Elvira ó la novia del Plata” werd als een onbekookt gewrocht der verbeelding met een glimlach ter zijde gelegd.
Van zijne kleinere gedichten „Consuélos (1834)” onderscheiden vele zich door dichterlijken gloed en welluidendheid, „Cautiva” is het merkwaardigste gedicht uit zijn eerste tijdperk; hoewel het hier en daar aan „Childe Harold” en „Jocelin” herinnert, bevat het prachtige tafereelen uit de Argentijnsche pampas. Van denzelfden aard is „Guitarra (1842)”. Gedurende zijne ballingschap schreef hij „La insurrection del sud (1849)”, en onder zijne nagelatene geschriften bevond zich het gedicht „El angel caido.”
