Dulaure (Jacques Antoine), een Fransch geschiedschrijver, geboren te Clermont in Auvergne den 3den December 1755, legde zich aanvankelijk toe op de architectuur en vervolgens op de aardrijkskunde. Hjj was een ijverig voorstander der groote Revolutie en werd door het departement Puy-de-Dôme in 1792 afgevaardigd naar de Nationale Conventie, waar hij tot de Girondijnen behoorde.
Na den val van deze nam hij de vlugt naar Zwitserland, waar hij door het geven van teekenlessen in zijn onderhoud voorzag. Na den 9den Thermidor in Frankrijk teruggekeerd, werd hij er lid van den Raad van Vijfhonderd en bemoeide zich voornamelijk met zaken van onderwijs. Na de oprigting van het consulaat, verliet hij de staatkundige loopbaan en overleed te Parijs den 18den Augustus 1835.
Van zijne geschriften noemen wij : „Description des principaux lieux de France (1788—1790, 5 dln')”, — „Etrennes à la noblesse (1790)”, — „Histoire civile, physique et morale de Paris (1821, 7 dln)’’, — „Esquisse historique des principaux événements de la révolution française, depuis la convocation des Etats-Généraux jusqu'au rétablissement de la maison des Bourbons (1823—1825, 6 dln)”, — en „Les religieuses de Poitiers, épisode historique (1826)”.
