Dennewitz, een klein dorp in het Pruissische district Potsdam, is merkwaardig wegens den veldslag van 6 September 1813.
Nadat de Fransche maarschalk Oudinot bij Groszbeeren de nederlaag geleden had, werd hij vervangen door Ney, die tevens den last ontving om Berlijn te veroveren. Hij rukte den 5den September van Wittenberg voorwaarts en wierp de Pruissische voorhoede onder Tauentzien terug. Bülow, die niet ver van Wittenberg bevel voerde over het derde corps, stelde zich in beweging, om den vijand in de flank en in den rug te vallen, terwijl slechts ééne brigade — die van generaal Borstell — op bevel van den Kroonprins van Zweden bij Kropstadt achterbleef.
De troepen van Bülow bivouakeerden op ½ geogr. mijl afstand van den vijand zonder een wachtvuur te ontsteken. Den volgenden ochtend deed Ney, zonder een veldslag te verwachten, zijn corps in 3 kolommen voorwaarts rukken, doch Tauentzien, door de groote stofwolken opmerkzaam gemaakt, marcheerde regts, om zich met Bülow te vereenigen. Weldra echter moest hij front maken tegen het Fransche corps van Bertrand, dat bij Dennewitz over de Aa was getrokken, en de slag nam een aanvang. Vier uur lang hield Tauentzien zich staande tegen de overmagt, en toen hij begon te wijken, viel Bülow bij Nedergersdorf in de linkerflank van den vijand.
Ney gaf aanstonds bevel aan het 7de corps (Reynier), om tegen Bülow op te trekken, en zoo ontstond er eene hevige worsteling, die zich allengs naar Dennewitz en vervolgens naar Gölsdorf uitstrekte. Tauentzien had inmiddels door eene cavalerie-attaque den vijand achterwaarts geworpen, voorts, de infanterie weder doen voorwaarts rukken, zoodat Bertrand naar de Aa teruggedrongen werd, waar men een hevigen strijd voerde om Rohrbeck en Dennewitz. Ook het 7de Fransche corps begon te wankelen, toen het 12de (Oudinot) verscheen, zoodat er nu bij Gölsdorf 47 bataljons Franschen tegenover 11 bataljons Pruissen stonden.
Toen snelde generaal Borstell, in strijd met de bevelen van den Kroonprins, ter hulp. De vijandelijke overmagt was nog altijd groot en de nederlaag waarschijnlijk, toen Ney in het beslissend oogenblik het 12de corps van den linkervleugel wegnam, om het 4de, dat geslagen was, te vervangen. De verdediging van Gölsdorf was overgelaten aan de Saksen, die weldra moesten terugtrekken. Kort daarna zag zich ook het 12de Fransche corps door de vlugt van het 4de medegesleept, en deze werd algemeen, toen mede een charge der Fransche cavalerie vruchteloos was. Alleen de Saksische en eene divisie Beijersche troepen bewaarden de orde.
Toen de slag beslist was, verscheen ook de Kroonprins met zijn Zweden en Russen, maar wilde zijne cavalerie niet leenen ter vervolging, zoodat deze overgelaten werd aan de Pruissen. Op het slagveld vielen 5000 gevangenen, 3 vaandels, 30 kanonnen en meer dan 200 munitie-wagens in handen der overwinnaars. Toen de vervolging voor Torgau een einde nam, bedroeg het gezamenlijk verlies der Franschen 10000 dooden en gewonden en evenzooveel gevangenen, 80 kanonnen en 400 munitie-wagens. De Pruissen hadden aan dooden en gewonden 9000 man verloren. Generaal Bülow ontving na deze zegepraal den eernaam von Dennewitz, hetwelk hem bijna een tweegevecht met Tauentzien op den hals had gehaald.
