Dejótarus, tetrarch (viervorst) van Galatië, ontving voor diensten, aan de Romeinen bewezen, den titel van koning en het bewind over Klein-Arménië.
Gedurende den burgeroorlog koos hij de partij van Pompéjus, maar onderwierp zich na den slag bij Pharsálus, waaraan hij met 600 ruiters deel genomen had, aan Caesar. Deze schonk hem vergiffenis, maar gaf hem na de zegepraal op Pharnaces het door dezen aanvankelijk veroverd Klein-Arménië niet terug, terwijl hij hem ook andere gewesten ontnam. In 45 vóór Chr. werd Dejótarus door. zijn kleinzoon Castor van een aanslag op het leven van Caesar beschuldigd, doch door Cicero in eene thans nog aanwezige pleitrede verdedigd. Na den dood van Caesar hernam hij zijn voormalig gebied en werd door Antonius, dien hij omgekocht had, in zijn gezag bevestigd. Weldra verbond hij zich met Brutus; zijne troepen streden in den slag bij Philippi, maar voegden zich, na den dood van Cassius, aan de zijde van Antonius en Octavianus. Koning Dejótarus overleed in het jaar 40.
