Cort. Onder dezen naam vermelden wij:
Cornelis Cort, een uitstekend Nederlandsch graveur. Hij werd geboren te Hoorn in 1536, vertrok in 1572 naar Venetië en verwierf er de gunst van den beroemden Titiaan, zoodat deze hem vergunde, eenige zijner meesterstukken in koper te brengen. Nadat hij ook eenige gravures naar Tintoretto vervaardigd had, vertrok hij naar Rome, waar hij eene graveerschool stichtte, die de kweekplaats werd van voortreffelijke Italiaansche plaatsnijders. Zijne prenten — ook naar stukken van Nederlandsche meesters — zijn fraai en zeldzaam. Te betreuren is het, dat hij op eene ligtzinnige wijze zijn geld verkwistte, zoodat hij in 1578 in armoedige omstandigheden te Rome overleed. Hij was tevens een goed schilder.
Frans de Cort, een uitstekend Vlaamsch liederdichter, werd geboren te Antwerpen den 27sten Junij 1834. Hij was er aanvankelijk werkzaam als klerk op een handelskantoor en vervolgens als redacteur van de liberale bladen „De Grondwet” en „De Schelde”, huwde in 1860 met eene dochter van den dichter Dautzenberg en vestigde zich het volgende jaar te Brussel, waar hij thans de betrekking bekleed van secretaris van den krijgsauditeur-generaal. Zijn eerste bundel „Liederen” verscheen in 1857 en werd 2 jaar later herdrukt. Voorts gaf hij in het licht „De schoonste liederen van Robert Burns (1862)”, — en „Zingzang (1866)”, terwijl in 1868 de firma Wolters te Groningen onder den titel van „Liederen” eene vrij volledige verzameling van zijne dichterlijke voortbrengselen in het licht deed verschijnen. De Cort is sedert 1861 hoofdredacteur van het paedagogisch-bellettristisch maandschrift „De Toekomst”, waarin men gedurig bijdragen van zijne hand in dicht en ondicht aantreft. Vooral ook in ons Vaderland zijn de ongedwongene en hartelijke liederen van dezen zanger met grooten bijval ontvangen. — Zijn neef Gaspard de Cort, geboren te Antwerpen in 1822 en aldaar overleden in 1847 heeft zich bekend gemaakt door het schrijven van onderscheidene Fransche tooneelstukken, zooals: „Les Gantois, drame en seize tableaux (1841)”, — „Le maître-imprimeur (1842)”, — „Ambiorix, roi des Eburons, roman historique (1843)”, — „Elle était mère, drame en un acte (1844)”, — en „François Brenon, drame en quatre actes (1846)”.
