Convent, van het Latijnsche conventus, beteekent eene samenkomst, alsmede de vergaderplaats zelve. Daarom geeft men dien naam aan kloosters (in het Fransch convent), terwijl de monniken conventualen heetten. — Conventikel noemt men doorgaans eene vergadering van gemoedelijke vromen of van dweepers. — Eene conventie is in Engeland eene Parlementsvergadering, waarin de Koning ontbreekt. Daarom voorzeker heeft de zamenkomst van Fransche vertegenwoordigers te Parijs na de opheffing van het gezag van Lodewijk XVI den naam ontvangen van Nationale Conventie. Deze werd in het leven geroepen door de Nationale Vergadering (Assemblée Nationale, zamengekomen den 5den Mei 1789) en opende hare zittingen op den 21sten September 1792 met 750 leden.
Zij waren vooral uit de Jacobijnen gekozen, zoodat de constitutioneel-gezinde Girondijnen weldra als conservatieven beschouwd werden. Niet alleen verklaarde de Nationale Conventie op den 25sten September Frankrijk tot eene republiek, maar zij veroordeelde ook den Koning ter dood, terwijl de hierop volgende onlusten in de Vendée aan de Bergpartij — die der Jacobijnen — gelegenheid verschafte, om aan hare bloeddorstige opgewondenheid den teugel te vieren. Zij deed eene revolutionaire regtbank en een Comité de salut public verrijzen, en zelfs de onschendbaarheid der afgevaardigden werd opgeheven. Zij vernietigde de Girondijnen door ballingschap en schavot, waarna de Bergpartij alle gezag in handen kreeg. Den 10den Augustus 1793 schiep zij eene nieuwe grondwet, op het beginsel der democratie gebouwd, en riep eene krijgsmagt van een millioen burgers onder de wapenen.
Verdachte personen — namelijk zoodanige, van wie men vermoedde, dat zij niet met het toenmalig bewind waren ingenomen — werden bij honderdduizenden in den kerker geworpen, terwijl de gangbaarheid der assignaten met geweld gehandhaafd werd. Inmiddels werd de Nationale Conventie eene prooi der dictatuur van Robespierre, en nadat zoowel de overdrevenen (Hébert) als de gematigden (Danton) het schavot beklommen hadden, woedde het Schrikbewind met volle kracht. Het Driemanschap, uit Robespierre, St. Just en Couthon bestaande, bragt al zijne vijanden onder de valbijl, zoodat het aantal afgevaardigden aanmerkelijk verminderde. Eindelijk bragt het gedurig doodsgevaar de stoutmoedigsten onder hen tot eene wanhopige poging, om het vreeselijk dwangjuk dier 3 mannen te verbrijzelen. Toen Robespierre op den lOden Thermidor (27 Junij 1794) nieuwe teregtstellingen eischte, verhief Tallien zijne stem, en reeds de volgenden dag nam het Schrikbewind met den val van Robespierre een einde. Nu riep de Nationale Conventie haar verbannen leden terug en zocht de geweldenarij van de Jacobijnen en van het gewapende graauw te beteugelen, ’t geen haar volkomen gelukte, terwijl zij zich evenzeer met goed gevolg tegen de sterk toenemende reactie verzette, daar de jeugdige generaal Bonaparte de zamengeschoolde Koningsgezinden verstrooide. Nadat voorts de Vrede gesloten was met Pruissen en Spanje, — nadat het besluit tot vrijheid van godsdienstoefening uitgevaardigd en een nieuw stelsel van onderwijs ingevoerd was, ontbond zich de Nationale Conventie op den 4den Brumaire van het jaar IV (26 October 1795), terwijl zij eene nieuwe grondwet achterliet en de teugels van het bewind in handen gaf van het Directoire. Het aantal besluiten, door haar genomen en afgekondigd, beliep 8370 (zie voorts onder Frankrijk).
