Calendae noemde men bij de Romeinen den eersten dag van iedere maand. Daarop werd het volk zamengeroepen door een priester, die na volbragte offerhande het aantal dagen tot aan de eerstvolgende nonae uitriep (calare). Deze gewoonte hield later op, maar de naam calendae bleef bestaan.
Op dien dag werden de belastingen ingevorderd, weshalve Horatius van „tristes calendae (treurige c.)” spreekt. Daar de Grieken geen Calendae hadden, was het betalen ad calendas graecas hetzelfde als „altijd schuldig blijven.”
