Calamatta (Louis), een graveur der Fransche school, werd geboren te Civita-Vecchia in 1802, ontving het eerste onderrigt in het teekenen van Marchetti en Giangiacomo, en begaf zich weldra naar Parijs, waar hij zich vormde naar de school van Ingres.
Hij trad het eerst op in het openbaar op de tentoonstelling van 1827 met eene gravure naar Dedreux-Dorey, „Bajazet en de herder.” Nadat hij in 1881 een portret van Paganini gegraveerd had, behaalde hij grooten roem door zijne gravure naar den afdruk, dien Antomarchi genomen had op St. Helena van het gelaat van Napoleon I. Dit stuk, benevens de gravurenaar „Francisca da Rimini” van Ary Scheffer, maakte den naam des kunstenaars ook buiten de grenzen van Frankrijk bekend. Van dien tijd is eene andere gravure van zijne hand, namelijk „De gelofte van Lodewijk XIII” naar eene schilderij van Ingres. Voorts hebben wij van hem eenige uitstekende portretten, zooals dat van Ingres en dat van George Sand, die hij beide naar oorspronkelijke schilderstukken vervaardigde.
Naar die van andere meesters leverde hij dat van den Koning van Spanje, dat van Fourier, dat van Molé en dat van Paul de la Roche. Vervolgens ontleende hij de stof voor zijne graveernaald aan de stukken van oude meesters, namelijk van Leonardo da Vinci, Rafaèl, Guido Reni, Rubens enz., en hij leverde de gravures daarvan op de verschillende tentoonstellingen.
Men bewondert in zijne kunstgewrochten zoowel de smaakvolle opvatting als de gematigdheid, die liet beneden zich acht, naar effect te jagen. Intusschen evenaart hij nog geenszins de grootste meesters op het gebied der graveerkunst; er zijn er geweest, die hem in sierlijke en vaste behandeling der graveernaald overtroffen.
Hij overleed te Milaan den 9den Maart 1869, en zijn stoffelijk overschot, naar Frankrijk gevoerd, is er te Nohant, het buitenverblijf van George Sand, begraven.
— Ook zijne echtgenoote Josephine Palamatta beoefent de schilderkunst en heeft bij herhaling stukken op tentoonstellingen gebragt.
