(Rafaéle), een Italiaansch generaal, werd geboren te Milaan in 1815, bezocht de militaire academie te Turijn en begon, toen deze school opgeheven werd, zijne militaire loopbaan als gemeen soldaat. Weldra klom hij op tot officier bij de infanterie, en zag zich daarna op grond van een afgelegd examen bij het corps ingenieurs geplaatst (1840). Acht jaar later werd hij als kapitein en chef bij de genie door den Minister van Oorlog naar Milaan gezonden, om aldaar twee compagnieën genie-troepen te organiséren, en vervolgens door het voorloopig bewind tot majoor benoemd. Het volgende jaar nam hij zitting in den krijgsraad en was gedurende korten tijd secretaris-generaal van den Minister van Oorlog, in welke betrekking hij aan Radetzky het berigt bragt van het hervatten der vijandelijkheden.
Toen hij na den slag bij Novara niet in den verworven rang bij de genie kon geplaatst worden, voegde hij zich weder bij de infanterie. Daarna begaf hij zich met verlof naar Algiers en nam er in den generalen staf van St. Arnaud deel aan de tweede expeditie tegen de Kabylen. Teruggeroepen tot de actieve dienst, trok hij als commandant eener compagnie naar de Krim, waar men omtrent de krijgsoperatiën gedurig met hem raadpleegde. Kort vóór den oorlog van 1859 werd hij bevorderd tot luitenant-kolonel, en reeds in 1860 was hij generaal en zag zich belast met de organisatie van het leger in Toscane, waarna hij gedurende de oorlogen in Umbrië en in de Marken bevel voerde over eene divisie.
Na de annexatie van Zuid-Italië werd hij benoemd tot militair commandant op Sicilië en wist zich hier de volksgunst te verwerven. Daarna zag hij zich belast met het uitroeijen der rooverbenden in de Abruzzen; hij slaagde daarin niet volkomen, maar zijn weg was ook niet, gelijk die van andere Italiaansche generaals, met moord en brand geteekend. In 1866 voerde hij bevel onder Cialdini zonder in het gevecht te komen , en in September van dat jaar werd hij naar Palermo gezonden, om er de reactionaire beweging in toom te houden. In September 1870 was hij bevelhebber van het 4de armee-corps en nam den 20sten van die maand Rome in na een kort bombardement, waarna hij er eenigen tijd de betrekking van stadhouder in de nieuwe provincie waarnam. Cadorna wordt meer als een degelijk krijgsman, dan als een groot generaal beschouwd; hij onderscheidt zich zoowel door zijne opregtheid als door zijne vriendelijkheid in den omgang.
