Archenholtz (Johann Daniël) of, zooals hij zich later noemde, Johann Wilhelm von Archenholtz, een Duitsch geschiedkundige, werd den 3den September 1745 te Langenfurt, eene voorstad van Dantzig, geboren. Onderwezen op de kadettenschool te Berlijn en in 1760 tot vaandrig benoemd, nam hij deel aan de laatste veldtogten van den zevenjarigen oorlog.
Na den Vrede van Hubertsburg(1763) ontving hij zijn ontslag als hoofdman en bezocht gedurende de daarop volgende 16 jaren geheel Duitschland, Zwitserland, Engeland, Nederland, Oostenrijk, Frankrijk, Italië, Denemarken, Noorwegen en Polen. Tien jaren toefde hij, naar men zegt als fortuinzoeker en speler, in Engeland. Na zijn terugkeer woonde hij in Dresden, Leipzig en Berlijn, en het langst te Hamburg. Nu trad hij als schrijver op, en de bevallige, geestige vorm, waarin hij zijne uitgebreide ervaring en de vruchten van zijn onderzoek wist te kleeden, verschafte hem een grooten bijval. Hij leverde eene uitstekende geschiedenis van den zevenjarigen oorlog, en zijn “England und Italien” is in bijna alle levende talen van Europa overgezet. Daarenboven heeft hij eene menigte andere werken, meestal van geschiedkundigen aard, vertalingen en opstellen in tijdschriften geleverd. Ook gaf hij zelf een tijdschrift uit, eerst voor “Literatur und Völkerkunde,” en later een ander, “Minerva” genaamd. Hij overleed op zijn landgoed Oyendorf bij Hamburg op den 28sten Februarij 1812.
