Arcadiërs (Arcadische Academie, Accademia degli Arcadi) is de naam der leden van een dichterlijk letterkundig genootschap te Rome, dat ter opbeuring der poëzie in 1690 door een regtsgeleerde, Leonio genaamd, werd gesticht. Hunne wetten waren ingerigt in den trant van die der oud-Romeinsche 12 tafelen, — zij voerden eene syrinx (herdersfluit), omkransd met laurier- en dennentakken, in hun wapen en waren onderworpen aan een voorzitter (Custode dell’ Arcadia) met 12 bijzitters, die telken jare door hem werden benoemd.
De eerste voorzitter was de geleerde Crescimbeni. Alleen dichters en dichteressen werden in het genootschap opgenomen en ontvingen daarbij oud-Grieksche herders- en herderinnennamen. Men hield jaarlijks 7 vergaderingen in een eigen gebouw aan de Fontana de Trevi; hier werden de werken der leden voorgelezen, en ook vreemdelingen hadden er toegang. Daarenboven komen de leden, die te Rome wonen, in het voorjaar en in den zomer eiken donderdag bijeen in den Parrhasischen tuin (Bosco par- rasio) op den Janiculus, in den winter op het Archief (Serbatojo) in de straat in Arcione en op feestdagen op het Capitool. De tijdrekening _ geschiedt er bij Olympiaden, en om de 4 jaren worden er letterkundige feesten gevierd; men kiest dan tevens op nieuw een voorzitter. De bibliotheek van het Genootschap bevat de beste werken zijner leden, alsmede uitvoerige levensberigten van de overledenen. Over een groot gedeelte van Italië, zooals te Bologna, Ferrara, Siéna, Piza, Venetië enz., vindt men afdeelingen van het Genootschap. Deze Academie heeft aanvankelijk gunstig gewerkt op de Italiaansche poëzie en letterkunde, later evenwel veranderde zij in eene coterie van adellijke personen, en de letterkunde werd eene bijzaak. Zij geeft ook een maand- ! werk uit, “Giornale areadico” genaamd, dat te- 1 vens plaatsbeschrijvingen en oudheidkundige 1 opstellen bevat.
Ook de leden der regterzijde in het Wetgevend ligchaam te Parijs, zamenkomsten houdende in de Rue de l’ Arcade, worden wel eens Arcadiërs (Arcadiens) genoemd.
