Anstatt (Johann Protasius von), een Russisch staatsman, werd in 1744 te Straatsburg geboren. Hij was de zoon van een advocaat, wijdde zich eerst aan de zeedienst, werd op 20-jarigen leeftijd assessor bij het Collégie van buitenlandsche zaken, en bevond zich gedurende den oorlog met Polen in het gevolg van den Koning van Pruissen.
In 1801 vertrok hij als legatieraad bij het Russisch gezantschap naar Weenen en werd later lid der commissie tot bepaling der Galicische grenzen tusschen Rusland en Oostenrijk. Gedurende den strijd tegen Napoleon I bevond hij zich aanvankelijk in het gevolg van keizer Alexander, en later werd hij directeur der diplomatische kanselarij bij vorst Kutusow. In 1813 bepaalde hij te Breslau de voorloopige artikels van het Russisch-Pruissisch verbond, daarna sloot hij met den graaf von Lottum de conventie te Kalisch, en met Nesselrode te Reichenbach het subsidietractaat met Groot-Brittanje. Vervolgens was hij gevolmagtigde bij het Congres te Praag, werd tot staatsraad benoemd en nam deel aan het Congres te Weenen. Toen het leger der Bondgenooten zich te Parijs bevond, was hij er ijverig werkzaam, en toen de Duitsche Bondsvergadering bijéén kwam, werd hij derwaarts afgevaardigd als gevolmagtigde van Rusland. Hij overleed te Frankfort aan de Main op den 14den Mei 1835.
