Een oud, adellijk geslacht in Nederland droeg weleer dien naam. Het evenzoo genoemde slot, bij Beverwijk gelegen, werd reeds omstreeks het jaar 730 door Karel, den zoon van Pepijn, grootmeester van Frankrijk, aan de St. Maartenskerk te Utrecht geschonken. Men meent, dat Ludolf van Adrichem, van wien melding is gemaakt op het jaar 1086, een zoon was van Dirk II, heer van Brederode. Floris van Adrichem, geboren in 1361, was gehuwd met Elisabeth van Zanen en overleed in 1495.
Een zoon van dezen, desgelijks Floris genaamd, had eene vrouw uit het geslacht van Brakel. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Simon, die als een aanhanger der Kabeljaauwschen het huis van zijn broeder Klaas, den burgemeester van Haarlem, die het met de Hoekschen hield, kwam bestormen (1444). Pieter van Adrichem overleed in 1588 als de laatste mannelijke telg van dit geslacht, en zijne eenige dochter Clara huwde met Jacob van der Does te Leiden. De oudste zuster van Pieter, Wilhelmina genaamd en gehuwd met Lieven van der Burg, burgemeester van Zierikzee, werd bezitster van het kasteel, en haar zoon heeft het doen herstellen. Later behoorde het aan de familie Blocquery, daarna aan de heeren Ruisch, en in 1750 was het in het bezit van Mr. Jonas Witsen.
Wij vinden ook vermeld een Christiaan van Adrichem of Christiaan Kruik van Adrichem, geboren te Delft den 14den Februarij 1583. Hij was de zoon van den Delftschen burgemeester Adriaan Claasz van Adrichem en werd in 1566 tot priester gewijd. Later was hij overste van het St. Barbara-klooster in zijne geboortestad. In de dagen der geloofsvervolgingen nam hij de wijk naar Mechelen, toen naar Utrecht en eindelijk naar Keulen. Hier heeft hij, zooveel mogelijk, alles vergaderd, wat over het Heilige Land geschreven was, en daaruit zijn “Theatrum terrae sanctae” zamengesteld, dat in 1584, 1588 en 1592 te Keulen en in 1628 te Leiden gedrukt en ook in andere talen overgebragt is. Hij is op den 20sten Julij 1585 te Keulen overleden.
