is het Italiaanse woord voor wraak, meestal bloedwraak volgens opvattingen, die nu nog in afgelegen streken rond de Middellandse Zee worden aangetroffen, bijv. op Corsica en Sardinië, in Albanië enz.
Bij ons beheerst de staat de strafrechtspraak, bij primitieve volken veelal de familie. Wanneer een lid van een geslacht door een lid van een ander geslacht is gedood, dan rust op de verwanten van den verslagene de plicht, den moordenaar of een zijner verwanten te doden ter verzoening van den op hun geslacht beganen moord; men stelt n.l. het gehele geslacht verantwoordelijk voor de daden van ieder lid. Na dezen tweeden moord volgt natuurlijk weer een derde, daar de andere familie zich weer moet wreken, enz. Het is duidelijk, dat, als de bloedwraak met onverbiddelijke stiptheid wordt toegepast, gehele families gedecimeerd worden.
Geleidelijkweg nu is eerst de bloedwraak vervangen door een door de bloedverwanten vast te stellen schadevergoeding, terwijl later de overheid deze schadevergoeding (weergeld) vaststelt, zodat ten slotte de staat de „wraak” aan zich trekt.
In alle landen van Europa, waar de bloedwraak nog voorkomt, heeft zij een volkomen onwettig karakter, daar het opsporen en berechten van misdadigers de taak van den staat, van zijn politie en justitie is. Intussen zijn deze gewoonten zo diep in het volkskarakter verankerd, dat zij moeilijk zijn uit te roeien, omdat hierbij gewoonlijk ook een soort eergevoel in het spel is.
