betekent ongeveer hartstochtelijkheid, en wordt oorspronkelijk vooral ten aanzien van redevoeringen gebruikt. De Grieken eisten pathos in de redevoeringen.
En nademaal hartstochtelijkheid gauw nagemaakte hartstochtelijkheid wordt en dan vals aanvoelt, is de overgang van pathos tot vals pathos zeer gemakkelijk.Het bijvoegelijk naamwoord, dat bij dit woord hoort — pathetisch — wordt gewoonlijk weer in den meer serieuzen zin gebruikt van diep treffend. Denk b.v. aan symphonie pathétique (6de symphonie van Tschaikowsky) en aan de sonate pathétique (op. 13 van Beethoven) enz., waar pathétique ook „hartstochtelijk, met scherpe rhythmiek en sterke accenten” betekent.
