Een gewaardeerd Nederlands romanschrijver en criticus was Eliza Johannes de Meester (1860—1931), die in het stille Zuiderzeestadje Harderwijk, waar zijn vader burgemeester was, werd geboren. Toen hij vier jaar oud was stierf zijn vader.
Daarna woonde hij in Zeist, in Wapeningen en te Voorst bij Zutfen. De jonge De Meester werkte eerst enigen tijd (1877— 1880) op een registratie-kantoor en deed daarna zijn intrede in de journalistiek bij !de Zutfense Courant.
In dezen tijd begon hij zijn letterkundige loopbaan met een bundeltje korte verhalen. Daarna werd hij correspondent van het Handelsblad te Parijs en vervolgens van 1891—1927 redacteur voor letteren en kunst aan de Nieuwe Rotterdamse Courant, terwijl hij daarbij van 1908—1927 eveneens mederedacteur was van „De Gids”.Intussen schreef hij eerst kleine novellen en daarna enige romans, waarvan de beste zijn: Geertje, Allerlei Mensen, De Zonde in het deftige Dorp, Parijse Schimmen, Zeven vertellingen, Carmen, Walmende Lampen. In 1927 legde hij zijn functies neer om rust te nemen, doch reeds vier jaar later overleed hij.
Tijdens zijn redacteurschap aan de Nieuwe Rotterdamse Courant heeft hij veel gedaan, om nieuwere inzichten op het gebied der kunst ingang te doen vinden.
