Dit is een balspel, dat uit oude tijden stamt en waarschijnlijk van Nederlandsen oorsprong is. Zeker is, dat het kolfspel reeds in de 14e eeuw in ons land werd beoefend en dat men nu nog in sommige plaatsen heel oude kolfbanen vindt.
In de 17e eeuw werd het kolven in ons land zeer populair en verving het vaak het kaatsspel, zonder dit echter geheel te verdringen. Alleen al in Amsterdam en omstreken waren 207 kolfbanen.In de volgende eeuwen ging het spel achteruit, doch in den laatsten tijd is weer een opleving waar te nemen. Vooral in de Noord-Hollandse dorpen, maar ook in Zuid-Holland, Utrecht, Friesland en Zeeland vindt men nog talrijke aanhangers van deze sport. Er bestaat een „Nederlandse Kolfbond”, onder welks leiding jaarlijks heel wat wedstrijden worden gehouden.
Het kolfspel vereist een harde baan, gewoonlijk asfalt of cement. De beste afmetingen zijn: 20 M. lang, 5 M. breed. Op de lange zijde van deze baan staan, ongeveer 15 M. van elkaar verwijderd twee palen ter hoogte van ongeveer 1 M. De ballen zijn van gummi of sajet. Men drijft deze voort met kolven, dat zijn stokken, 130 tot 140 c.M. lang en voorzien van een geelkoperen kolf of schop. Doel van het spel is: het raken van de beide palen door met juiste slagen den bal als eerste aan het einde van de baan (het rabat) te brengen.
