Vele oude volken, de Babyloniërs en Egyptenaren, de Perzen en Grieken, de Chinezen en Azteken, waren ervan overtuigd, dat de sterren invloed uitoefenen op den mens en zijn levenslot, ja zelfs in zekeren zin dit lot bepalen. De methode, om uit den stand der sterren deze invloeden af te leiden, heette astrologie.
Bij deze beschouwingen hield men zich hoofdzakelijk bezig met de plaats der planeten in den dierenriem; tot de planeten rekende men ook zon en maan, terwijl natuurlijk Uranus en Neptunus en de kleine planeten nog onbekend waren.Kende men nu den stand der sterren op het ogenblik, dat er een mens geboren werd, dan meende men zijn levenslot met zekerheid vooruit te kunnen bepalen. De tekening van den hemel in het geboorteuur van een mens noemde men zijn geboorte-horoscoop.
Aan de sterrenbeelden en planeten, die zich op bepaalde plaatsen van den hemel bevinden, werd grote invloed toegeschreven. Aan elk sterrenbeeld en aan elke planeet kende men bepaalde eigenschappen toe. Maar ook de hoeken, die zekere lijnen tussen planeten en aarde of tussen een planeet en drie andere hoofdpunten of een bepaald sterrenbeeld met elkaar vormden, waren van groot belang. Deze hoeken noemde men „aspecten”.
Bij deze primitieve beschouwingen hield men de zon, voor de bron van levenskracht en gezondheid.
De maan was schenkster van vruchtbaarheid.
Mercurius was de planeet van het verstand.
Venus de planeet der liefde en harmonie en van het rhythme.
Mars, de rode planeet, was de bron van actie en driften.
Jupiter verleende geluk en voorspoed, maar ook goedheid en barmhartigheid en Saturnus stelde voor de remmende invloed, de planeet der smart.
Curieus is, dat de sterrenkundige Kepler ook aan astrologie en horoscopie deed, maar dat is dan ook meer dan 300 jaar geleden.
