Wanneer je een aflevering van „Wat is dat?” hebt ontvangen en je begint te lezen, dan zal het slechts heel zelden voorkomen, dat je in het gedrukte een foutje ontdekt. Hoe komt dat? Omdat de schrijvers en zetters volmaakte mensen zijn, die helemaal nooit fouten maken? Neen, allerminst.
Een ieder, die werkt, maakt fouten. Maar dat er van al die fouten, die bij het schrijven en drukken van een boek gemaakt worden, bijna geen enkele overblijft, dat komt door de correctie.Iedere drukkerij heeft een corrector in dienst — de grote dagbladen hebben er zelfs meer dan één — die alles, zodra het gedrukt is, moet nakijken en verbeteren of corrigeren. Het geschrevene wordt copie genoemd. De afdruk van het zetsel, dat volgens deze copie wordt gemaakt, heet de drukproef of kortweg proef.
De corrector krijgt nu deze proef in handen en met de copie ernaast, verbetert hij deze, waar het nodig is. Daarna wordt de gecorrigeerde proef weer doorgegeven naar de zetterij en de aangegeven fouten worden in het zetsel verbeterd. Vervolgens wordt een tweede proef gemaakt, of, zoals men dit noemt, getrokken. Deze tweede proef wordt weer door den corrector verbeterd en wordt de revisie-proef of revisie genoemd. Heel vaak kijkt ook de schrijver dan de proef nog eens na en als er veel fouten in zitten, moet een tweede revisie volgen, waaruit de laatste foutjes worden verwijderd.
Een leraar of onderwijzer noemt 't nakijken van schriftelijk werk van zijn leerlingen ook correctie, want dat is ook fouten aangeven en verbeteren.
