Welke moderne jongen of meisje heeft nooit gehoord van het Persbureau Vaz Dias (tegenwoordig het A.N.P. = Algemeen Nederlands Persbureau), al was ’t alleen maar door de radio, waarmee je vroeger op bepaalde tijden de berichten kon opvangen, die het bureau uitzond?
Maar wat zijn nu eigenlijk die correspondentie-bureaux en wat doen ze? Aan het woord correspondentie, dat eigenlijk elkaar wederzijds antwoorden betekent, kun je al zien, dat die bureaux met allerlei mensen in aanraking komen. Dagelijks komen bij zo’n correspondentiebureau van alle kanten berichten binnen, telefonisch, telegrafisch en schriftelijk en deze berichten, die alle mogelijke nieuwsberichten uit binnen- en buitenland bevatten, worden door de mensen van het bureau op grote vellen getikt en daarna verzonden aan alle couranten, die hierop geabonneerd zijn, of ze worden per radio omgeroepen, zodat iedere courant, die ze nodig heeft, ze kan opvangen.
Tevens heeft ieder correspondentiebureau zijn verslaggevers, die b.v. naar tentoonstellingen, openings-plechtigheden, onthullingen van standbeelden en andere belangrijke gebeurtenissen gaan, hiervan verslag maken en dit aan het bureau afgeven, waarna het per radio of schriftelijk aan de couranten of, zoals men dat noemt, aan „de pers” wordt doorgegeven; vandaar de naam persbureau.
Het eerste correspondentiebureau is in 1830 te Parijs opgericht. Dit bureau kreeg later den naam van „Agence Havas”; het bestaat thans nog. Bekende correspondentiebureaux zijn o.a. „Reuter”, „Wolff”, „Belga", in Ned. Indië „Aneta” en in ons land het Haags Correspondentiebureau van Belinfante en het bovengenoemde A.N.P.
