duitsch klassiek philoloog, zoon van Heinrich Adalbert von K. (zie boven), geb. 28 Mei 1838 te Tübingen, werd in 1872 hoogleeraar in de klassieke philologie te Freiburg, 1876 te Graz en 1882 aan de duitsche universiteit te Praag. Hij leverde een critische uitgave van Horatius (met Holder, 2 dln., Leipz. 1867—70) en een tekstuitgave (ald. 1878), Epilegomena zu Horaz 3 dln., ald. 1879 —80), voorts een uitgave der Scholia antiqua in Horatium (met Holder).
Voor de kennis van de natuurlijke geschiedenis der ouden maakte hij zich verdienstelijk door: Rerum naturalium scriptores graeci minores (dl. 1, Leipzig 1877); Tiere des klassischen Altertums (Innsbruck 1887), Tier- und Pflanzenbilder auf Münzen und Gemmen des Hass. Altertums (met Imhoof-Blumer, Leipzig 1889). Voorts publiceerde hij: Untersuchungen über die Geschichte der griech. Fabel (ald. 1862), Viens Aurelii, oder Oehringen zur Zeit der Römer (Bonn 1871), Ver Satanische Vers (twee verhandelingen, Leipzig 1883 en 1886), een groote en een kleine uitgave van Xenophontis Historia Graeca (ald. 1890 en 1887), Lateinische Volksetymologie und Verwandtes (ald. 1891), Zur lateinischen Sprachgeschichte (1ste dl.: Lat. Etymologien, ald. 1893).
