Stuiven - (stoof, heeft en is gestoven), in stof opgaan, opvliegen: het stuift hier erg; het zand stoof mij in de oogen ;
— het is gestoven, het is verdwenen, weg;
— men weet niet waar hij gestoven of gevlogen is, wat van hem geworden is, waar hij heengegaan is;
— spoeden, driftig heengaan: hij stoof de deur uit;
— stof veroorzaken (bij het vegen): gij moet zoo niet stuiven;
— (gew.) snoeven, bluffen.