bn. bw. niet te verbidden, onvermurwbaar : een onverbiddelijk rechter;
— niet door beden af te wenden of te verzachten : met onverbiddelijke strengheid optreden;
— bw. iem. onverbiddelijk afwijzen; onverbiddelijk streng. ONVERBIDDELIJKHEID, v.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
