Wat is de betekenis van onverbiddelijk?

bn. bw., 1. niet te verbidden, onvermurwbaar: een onverbiddelijk rechter; wetten zijn onverbiddelijk; met onverbiddelijke strengheid optreden; — bw.: iem. onverbiddelijk afwijzen ; onverbiddelijk streng; 2. bw., onafwendbaar, onvermijdelijk: en daarop volgt dan onverbiddelijk dezelfde reactie.

Onverbiddelijk verwijst naar een houding of handelen zonder toegeeflijkheid of genade, waarbij er geen ruimte is voor verzoeken, onderhandelingen of compromissen. Het duidt op vastberadenheid en een vasthouden aan beslissingen, ongeacht de omstandigheden.

onverbiddelijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. niet geneigd om zich door smeekbeden tot andere handelwijze te laten bewegen ♢ Zijn onverbiddelijke handelwijze maakte hem tot een gevreesd persoon. Woordherkomst Naamwoord van handeling van verbidden met het voorvoegsel on- met het achtervoe...

onverbiddelijk - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: on-ver-bid-de-lijk 1. wie zich strak aan de regels houdt en niet toegeeft ♢ pap was onverbiddelijk, we mochten niet naar de disco Bijvoeglijk naamwoord: on-ver-bid-de-lijk ...

adj., ûnforbidlik, straf.

bn., bw. (door bidden niet tot andere gedachten te brengen, onvermurwbaar): een onverbiddelijk rechter; zij had hem onverbiddelijk afgewezen; onverbiddelijk streng.

(onvər'biddələk) bn. en bw. (-er, -st) 1. niet te verbidden, onvermurwbaar : een rechter; -e wetten. 2. onbarmhartig : afwijzen; logisch, streng.

bn. en bw., 1. niet te verbidden, onvermurwbaar: een rechter; wetten zijn onverbiddelijk; 2. zeer: streng; 3. onweerspreekbaar: onverbiddelijke logica; bw., onvermijdelijk: en daarop volgt dan onverbiddelijk dezelfde reactie.

bn. bw. niet te verbidden, onvermurwbaar : een onverbiddelijk rechter; — niet door beden af te wenden of te verzachten : met onverbiddelijke strengheid optreden; — bw. iem. onverbiddelijk afwijzen; onverbiddelijk streng. ONVERBIDDELIJKHEID, v.