BLAASBALG, (in de volkstaal BLAASBALK), m. (-en), werktuig tot het samenpersen en uitblazen van lucht; inz. om vuur beter te doen branden den of aan den blaasbalg trekken;
—KLEP, v. (-pen);
—LEDER, o.;
—MAKER, m. l-s);
—PIJP, m. (-en);
—TRAPPER, vr. (-s), (bij een orgel);
—TREKKER, m. (-s), (bij smeden) ketting waarmede een blaasbalg in beweging wordt gebracht.